Thybris Gerin
Het begijnhof in Brugge: dat is een plek waar al acht eeuwen lang enkel vrouwen wonen. Maar sinds 2022 is Thybris Gerin er kind aan huis: als gebouwbeheerder van de stad Brugge is hij verantwoordelijk voor het onderhoud en renovatie van de verschillende gebouwen binnen de muren van het begijnhof.
Thyrbis zag een vacature bij de stad op de afdeling bouwkunde: opvolgen van projecten van A tot Z in monumentale gebouwen. Gebouwen, dat wou hij sowieso graag doen. Maar dan ook nog eens in zijn eigen stad en op plekken met zo een groot algemeen belang.
Dat is echt een droomjob. Ik wil hier zo lang mogelijk blijven en mee bouwen aan de toekomst van deze en andere erfgoedplekken.
Er is in het 800-jarig bestaan van het begijnhof veel bijgebouwd en gerestaureerd. Door de begijnen zelf, die vaak welgesteld waren en hun eigen huizen inrichtten. Maar ook om bv. het klooster te bouwen van de huidige orde van Benedictessen die op de site wonen.
De reden dat de gevels hier allemaal wit zijn, is om uniformiteit te creëren. Want als je goed kijkt, dan zie je er de sporen van 800 jaar bouwen, bijbouwen, vernieuwen in.
De achterkant van de huizen werden niet wit geschilderd. Daar zie je de verschillende formaten en kleuren van bakstenen, waardoor het bijna mogelijk is om op zicht te dateren wanneer wat is gebouwd of aangebouwd.
Door het uitdoven van de kloosterorde, nam Stad Brugge in 2020 het beheer van het Begijnhof over. De zusters zijn huursters en hoeven niet meer zelf in te staan voor het beheer en verhuur van de woningen. Brugge werkt ook aan een masterplan. Hierin wordt gewerkt naar een duurzame toekomst voor het begijnhof, zowel bouwkundig als qua invulling. De kerk zal zijn functie behouden, maar het kloosterzal op termijn herbestemd worden naar een andere plek met sociale functie, zoals een opvanghuis of vluchthuis. Ook de woningen worden onder handen genomen.
We gaan alle woningen zodanig renoveren en restaureren dat ze de normen van 2050 halen. Elke keer een woning vrijkomt, pakken we ze volledig aan.
Thybris zijn job gaat verder dan het technische. Hij komt overal binnen en slaat overal een praatje. Hij overlegt met de zusters en met de bewonersgroep. Hij organiseert mee de activiteiten voor Open Monumentendag en is legt de link tussen de organisatie van de vieringen rond het 800-jarig bestaan en de bewoonsters.
Er is sowieso contact tussen de zusters en bezoekers als ze overstappen naar de kerk. Tijdens het Open Monumentenweekend komen de zusters naar buiten en vertellen ze hun verhaal. Ik moet dat niet vragen, ze doen dat zelf. De bewoonsters doen dat ook. Op die manier wordt het duidelijk dat het hier geen museum of pretpark is maar een plek waar echte mensen wonen, een gemeenschap.
De favorieten van Thybris
Het Brugs Begijnhof stelt zich opnieuw helemaal open, waarbij de focus ligt op ervaringen en belevingen voor iedereen. Expo’s, lezingen, voorleessesies, een mobiele speelboomgaard, infosessies over de toekomst, kunst, masterclasses, vlinderende bewoners… een daguitstap op zich.
Monumentenwacht is in de erfgoedwereld van onschatbare waarde. Al klimmend, klauterend en kruipend inspecteren ze elk hoekje en kantje, ook op plaatsen waar nooit iemand komt, om de staat van het gebouw in kaart te brengen. Niet enkel hun verslagen, maar ook hun verhalen zijn goud waard.
Een ongelooflijk staaltje projectontwikkeling. De heropleving van deze industriële site, door het maximaal benutten van de infrastructuur met een hedendaagse, waardevolle invulling en dat met onvoorwaardelijk respect voor het erfgoed, is magnifiek.
Ik heb wel een zwak voor levend industrieel erfgoed. De Bloemmolens mogen daarbij zeker in het rijtje. Elegantie, stijl en karakter scheppen, door het zachte met het ruwe te combineren, blijft bijna eindeloos interessant.
De indrukwekkende sereniteit van de begraafplaatsen en monumenten ter herdenking van de Eerste Wereldoorlog, blijft ontroeren. Het spoor van Sir Reginald Blomfield, de architect van deze typerende herdenkingssites, is dan ook zeker de moeite waard te volgen.
