Patty De Meester
Wil je iets weten of doen rond art deco in Sint-Niklaas? Dan verwijst iedereen je door naar dezelfde vrouw: Patty De Meester. Art deco is een rode draad en passie in haar leven. Tijdens haar studie woonde ze vlakbij de Boekentoren in Gent, tot vandaag haar favoriete monument. Na haar studies ging ze op zoek naar een woonst en kreeg ze een tip over een hoekhuis in de Monseigneur Stillemansstraat.
Ik keek naar de gevel en ik was al verkocht. De symmetrie van de ramen, het uitspringen van de loggia: het was precies het huis dat ik al lang in gedachten had en naar op zoek was. Binnen was het een puinhoop maar de originele deuren en schouwen zaten er nog in.
Ondertussen woont Patty al 30 jaar in haar huis en kunnen we stellen dat ze er mee vergroeid is. De gele en groene kleuren in het huis waar ze zo van houdt, hebben zelfs hun weg gevonden naar haar garderobe. Ze deed een rits aanpassingswerken en zorgde ervoor dat het eerste streetart kunstwerk van de stad op haar zijgevel terecht kwam en een art deco thema meekreeg. Binnen de werking van het straatcomité zorgt ze ook voor de art deco touch.
Bij de viering van 800 jaar Sint-Niklaas diende ze met een aantal buren een project in en kregen ze budget om de interieurs van de woningen in de straat in beeld te brengen.
Met de foto’s hebben we toen een expo in de straat gedaan en een brochure gemaakt. De art deco verbindt ons en maakt ons meer dan gewone buren.
Tijdens het jaarlijkse straatfeest komt het gesprek vaak op de woningen en dan vooral over geplande werken, goede of slechte ervaringen met bepaalde restaurateurs, hoe je een subsidie aanvraagt. Niet zelden is Patty de persoon die mensen in de juiste richting stuurt. Zo hielp ze ook haar nieuwe buurvrouw Kaat die voor het eerst een subsidiedossier moest opstellen.
Als iemand een huis koopt in deze straat, komt daar een bepaalde verantwoordelijkheid bij kijken. Het zijn mensen die bereid zijn de renovaties en bijhorende kosten op zich te nemen, omdat ze gedreven zijn door de unieke charme van hun huis.
Ook in haar beroep kan ze haar passie kwijt. Als stadsarchivaris leidt ze het team dat het archief van de stad en het OCMW beheert en verzorgt. Een archief waar o.a. historische bouwplannen in zitten, zoals prachtige blauwdrukken van de huizen in de Monseigneur Stillemansstraat. Patty neemt ook deel aan een aantal werkgroepen die aan monumenten, archeologie en erfgoed raken. Haar passie voor art deco is gekend en haar collega’s weten haar te vinden als ze daar iets over willen weten. Extra bijzonder is dat de vroegere stadsarchitect van Sint-Niklaas, August Waterschoot, haar huis ontwierp. De stadsarchivaris die in een huis van de stadsarchitect woont: de cirkel is rond.
De favorieten van Patty
Als bewoner geniet ik nog steeds van de mooie aaneengesloten rij art deco-gevels in deze straat. Ons straatcomité is fier op zijn art deco en presenteert tijdens Open Monumentendag een raamexpo die een blik gunt achter de gevels.
De geschiedenis van de stad boeit me als stadsarchivaris dagelijks. Het Castrohof is een van onze oudste gebouwen, net zoals de Cipierage en het Parochiehuis op de Grote Markt. Deze historische gebouwen in de stadskern hebben niet alleen een interessant verleden maar verdienen ook een passende toekomst. Het herbestemmen van erfgoed is een thema dat me sterk interesseert.
Deze wandeling brengt me terug naar mijn kinderjaren, naar het dorp waar ik opgroeide en schoolliep. De Dries, omzoomd door verschillende bouwstijlen, is de kern van het dorpsleven. De groene dries, de pastorij, een historische hoeve, de Sint-Catharinakerk, het zijn zichtbare getuigen van een nog levendige dorpsgemeenschap. En vergeet ook de beroemdste Sinaainaar niet: Edgar Tinel.
Deze plek, de Abdij van Roosenberg, ademt (vrouwen)geschiedenis maar is vooral een hoogtepunt van moderne architectuur. Ik hou van dergelijke plekken die je in een totaal andere sfeer brengen. De soberheid, de strakke vormentaal, de verstilling, daar voel je dat!
Laten we eens heel ver teruggaan in de tijd. De prehistorische en antieke oudheid heeft ook in het Waasland sporen nagelaten. Daarmee maakte ik al kennis tijdens mijn opleiding geschiedenis/archeologie. Dat lokale verleden is me steeds blijven boeien en volg ik nog op de voet. En vergeet op deze plek ook niet de ‘Straffe Vrouw’ te groeten die je daar verwelkomt.
