Bob Pleysier
Erfgoed als pleisterplaatsen
Bob Pleysier groeide op in Essen maar verhuisde 50 jaar geleden naar Leuven, waar hij in de Matadiwijk ging wonen. Een wijk die gerust een dorp in de stad mag worden genoemd, maar toch geen pleisterplekken heeft waar mensen een onverwachte babbel kunnen doen. Wel was er een klein kapelletje, waarvan Bob samen met het wijkcomité een ontmoetingsplaats voor iedereen uit de wijk maakte. De plek werd omgedoopt tot Place de l'Apéro.
Dat is volgens Bob dan ook wat erfgoed moet zijn: een plek om mensen ongedwongen samen te brengen. Een kapel of kerk is daarvoor de perfecte plaats. Al mag de slinger volgens Bob niet doorslaan. Als gorte liefhebber van kerken vindt hij dat kerken enkel herbestemd mogen worden als ze een culturele of spirituele waarde behouden. Erfgoed is er voor de mensen, en dat moet altijd zo blijven.
Erfgoed kan mensen samenbrengen. Het zijn vaak pleisterplaatsen, de ideale locaties voor inclusieve projecten. En dat kan heel laagdrempelig zijn.
In de boekenreeks 'Straathistories' is er ook een bundel gepubliceerd over Matadi met de geschiedenis en verhalen van de wijk en bewoners, waaronder dat van Bob. Binnenkort is het 100 jaar geleden dat de eerste bewoners arriveerden in de wijk. Bob en het wijkcomité zijn volop bezig met voorbereidingen om dat gepast te herdenken én vieren.
