De Sint-Andreas- en Ghislenuskerk heeft een rijke bouwgeschiedenis die teruggaat tot de 10e eeuw. Op dat moment stond er een kleine romaanse kerk in natuursteen. De kerk werd de daaropvolgende eeuwen stelselmatig uitgebreid en verfraaid tot de kerk die ze vandaag is. In de huidige kerk zijn nog 14 bouwfases zichtbaar aanwezig. De kerk staat bekend om haar fraaie houtsnijwerk uit de 17e en de 18e eeuw, maar een zeer bijzondere schat zit verborgen op zolder.

In de late 16e eeuw en de vroege 17e eeuw werden de houten tongewelven in de kerk vervangen door de huidige stenen kruisribgewelven. Het houten dakgebinte bleef echter grotendeels bewaard en is nog steeds zichtbaar op zolder. Uit houtonderzoek blijkt dat de aanwezige balken afkomstig zijn van waarschijnlijk lokale bomen die tussen 1266 en 1291 geveld werden. De kerk heeft daarmee één van de oudste bewaarde dakgebinten in Vlaanderen. Op zolder is de ronde vorm van het oorspronkelijke tongewelf nog duidelijk zichtbaar. In de dakstructuur boven het koor vinden we ook sporen van polychromie terug op de houten ribben. 

De kerk werd reeds in 1936 beschermd als monument wegens zijn historische en oudheidkundige waarde en maakt daarbij deel uit van een selecte lijst van iconische historische gebouwen in Oost-Vlaanderen.

De kerktoren is moeilijk toegankelijk, zeker niet voor rolstoelgebruikers. De kerk beneden is wel toegankelijk.

De toren is moeilijk toegankelijk; je moet goede schoenen aan hebben, 12+ zijn en je mag geen claustrofobie of hoogtevrees hebben.

Tussen 12 en 13 uur is er geen bezoek mogelijk.